+ Mijn Updates
+ Mijn Films
- Info
- Stemmen
- Kopen
- Statistieken
Drama / Romantiek|79 minuten
3,65107 stemmen
+ Mijn stem
28 reacties
Genre:Drama / Romantiek
Speelduur:79 minuten
Alternatieve titel:Happiness
Oorsprong:Frankrijk
Geregisseerd door:AgnèsVarda
Met onder meer:Jean-ClaudeDrouot, ClaireDrouot en OlivierDrouot
IMDb beoordeling:
7,6(10.195)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum:2 september 2021
On Demand:
Bekijk via CineMember
Niet beschikbaar op Netflix
Niet beschikbaar op Pathé Thuis
Niet beschikbaar op Videoland
Niet beschikbaar op Amazon Prime
Niet beschikbaar op Disney+
Niet beschikbaar op Google Play
Niet beschikbaar op meJane
Plot Le Bonheur
"Only a woman could dare to make this film."
Een gelukkig getrouwde timmerman wordt verliefd op een jonge telefoniste. Hij ontdekt dat gek genoeg de vreugde over deze nieuwe relatie zijn hechte band met vrouw en kind op geen enkele manier verstoort. Hij is gelukkiger dan ooit. Wanneer hij zijn vrouw opbiecht dat hij een tweede liefde heeft, lijkt ze zijn verklaring dat dit geen nadelige gevolgen hoeft te hebben voor hun huwelijk in eerste instantie te accepteren. Al snel blijkt echter op dramatische wijze dat dit niet zo is.
',nextArrow: '
',responsive: [{breakpoint: 767,settings: {slidesToShow: 2.2,slidesToScroll: 2}}]});});
75e in Top 250 beste romantiek films aller tijden
91e in Top 100 beste films uit de sixties
En in 1 andere toplijst ⇒
Externe links
Volledige cast
Acteurs en actrices
Jean-Claude Drouot
François Chevalier
Claire Drouot
Thérèse Chevalier (onvermeld)
Olivier Drouot
Pierrot Chevalier (onvermeld)
Sandrine Drouot
Gisou Chevalier (onvermeld)
Marie-France Boyer
Émilie Savignard
Marcelle Faure-Bertin
Manon Lanclos
Sylvia Saurel
Marc Eyraud
J. Forestier - le Frère de François
Christian Riehl
', nextArrow: '
',responsive: [{ breakpoint: 767, settings: {slidesToShow: 2.7,slidesToScroll: 2 }}]});});
Video's en trailers
Reviews & comments
- 28 berichten
- 11 meningen
* denotes required fields.
* denotes required fields.
- 28 BERICHTEN
- 11 MENINGEN
zoeken in:
Vorige1Volgende
FatMike
-
- 631 berichten
- 1976 stemmen
18 februari 2008, 22:29 uur
Le Bonheur is een subtiele film en dat is wat mij betreft meteen het probleem. Ondanks de schaduwkant die de film ook kent,
is Le bonheur te subtiel.
De film begint heel aardig en naar mate de film vordert lijkt alles te kloppen: mooie kleuren, geloofwaardig akteerwerk etc.
Ondanks dat vind ik de aanwezigheid van het stuk van Mozart net iets te aanwezig, het portret van het gelukkige gezin
wat saai en de wending laat wat lang op zich wachten.
Het, voor toen de tijd, inoverende camerawerk is goed, maar
doet geen dienst ter verbetering aan het totaal.
Het is duidelijk waar de film over gaat: gelukkig zijn.
Het gelukkig zijn van de hoofdpersoon Francois, die door er
een 2e vrouw in zijn leven bij te nemen het geluk van zijn echtgenote
verstoord. In woorden gaat ze ermee akoord, maar na nog één keer
met Francois te hebben gevrëen ontneemt ze zich van haar leven door zich te verdrinken.
Persoonlijk had ik wat meer emotie gezien.
Francois is alleen maar gelukkig en lijkt de tragische dood
van zijn vrouw, waarmee ie jaren samen is geweest en ook 2 kinderen bij heeft, erg makkelijk te verwerken.
Zijn nieuwe geliefde heeft er ook weinig problemen mee hoe het allemaal loopt. Eén keer zegt ze verdrietig te zijn, maar tegelijkertijd
ook heel gelukkig. Volledig ongeloofwaardig is de moeder die zelfmoord pleegt en daarmee,naast haar overspellige man, haar 2 kinderen achterlaat. Gezien de situatie niet meteen
een vanzelfsprekende oplossing. Of was het geen zelfmoord, maar een ongelukje bij het bloemen plukken?
Kortom: als er weinig verhaal is en daarnaast nog minder emotie,
mag er wat mij betreft wel iets meer tegenover staan dan wat fraaie
kleuren. Want kleurrijk is Le bonheur zeker.
2,5 ster en het lijkt me duidelijk waarom.
Querelle
-
- 6548 berichten
- 4894 stemmen
22 juli 2009, 08:05 uur
Vanwege bovenstaande recensie en de naam Agnes Varda nieuwschierig geworden naar deze film. Dit is dus mijn eerste kennismaking met Agnes Varda, en ik moet zeggen dat ik dit een zeer bijzondere en eigenzinnige film vind.
De film speelt duidelijk met kleuren. Alle primaire en secundaire kleuren passeren op opvallende wijze de revu en spelen een grote rol in het vertellen van het verhaal. Vooral blauw en oranje komen vaak voorbij. De muziek van Mozart past net zo goed bij de film als bij de andere "romantische" jaren 60 prent Elvira Madigan en Varda knipoogt letterlijk naar Jean Renoir, maar geeft me ook het idee dat ze een halve "stomme"film heeft willen maken, vanwege de veelzeggendheid van de beelden, dialogen die literair aandoen en veelvuldig gebruik van "stil levens".
Het gemis van emotie en verhaal stoorde mij persoonlijk niet. Varda laat het aan de kijker over wat hij/zij van de situatie vind. Persoonlijk heb ik niet veel op met de mannelijke hoofdpersoon. En de laatste scene doet me vermoeden dat Varda dat zelf ook niet heeft. Hier komen de kleuren en de muziek van Mozart weer om de hoek kijken. Francois is nog steeds vrolijk, maar om hem heen vallen de bladeren en Mozart wordt best luid afgespeelt. Een wrang, naar gevoel dringt zich op. Behoorlijk goede film dit.
Rick18
-
- 222 berichten
- 4883 stemmen
13 september 2010, 14:55 uur
Kleurrijke film over een modelgezin dat toch niet zo perfect blijkt te zijn. Probleem zit vooral bij de twist die is wat kort. De man wil eigenlijk niet kiezen tussen zijn vrouw en zijn minarres. Wanneer zijn vrouw vervolgens verdrinkt lijkt er geen emotie te zijn bij de man. Wat moet ik hiermee? Moet ik deze man nu een egoistische klootzak vinden of berust de man juist in de nieuwe situatie?
oup
-
- 382 berichten
- 2752 stemmen
25 augustus 2011, 21:31 uur
Erg mooie film van Varda. Verhaal is op zich vrij simpel (doet soms denken aan Murnau's 'Sunrise'), maar ontstijgt de middelmaat door het goede camerawerk, het schitterend toepassen van kleuren (de scenes in het bos zijn een lust voor het oog) en natuurlijk de aanwezigheid van de oogverblindend mooie Marie-France Boyer.
Dikke vier sterren.
j.plasmeijer
-
- 1 berichten
- 0 stemmen
4 juli 2013, 22:37 uur
Menno Dijkstra schreef:
Prachtfilm uit de zestiger jaren, ik kan hem helaas nergens krijgen. Wie o wie?
Ook ik zoek al jaren naar deze prachtige film. Ik las dat hij op 7 juli op TV monde ((5) komt, zeer waarschijnlijk met Nederlandse ondertiteling. Enjoy!
wendyvortex
-
- 5079 berichten
- 7176 stemmen
7 juli 2013, 22:34 uur
Glossy sixties-film: in het beste geval een prachtig kleurrijke wereld waar Brigitte Bardot en Dalida eeuwig jong zijn...in het slechtste geval krijgen we associaties met Peek & Cloppenburg, Roosvicee en "Lekker brood verdient Bona".
Plot zit ook nog op een soort van fotoroman-achtig iets en de moraal blijft lang onduidelijk.
Heeft zeker wat intrigerends allemaal, erg mooi gemaakt, maar tegelijkertijd oppervlakkig.
Movsin
-
- 8050 berichten
- 8282 stemmen
27 juli 2013, 13:22 uur
Tweede film die ik zag van Agnès Varda. De eerste dateert van 20 jaar na deze "Le Bonheur" en in "Sans Toit ni Loi" komen precies dezelfde basisideeën naar voor : vrij zijn, gelukkig zijn maar bepaalde verantwoordelijkheden ontwijken en draai het en keer het zoals ge wilt, egoïsme is niet ver te zoeken.
Filmisch is deze "Le Bonheur" best puik, maar het verhaal kunt ge bezwaarlijk echt "uit het leven gegrepen" noemen.
Wat me ook wel stoorde in de film was het hoge geluidsniveau van de muziek die vaak de gesprekken overstemde.
Die Jean-Claude Druot was destijds razend populair in Frankrijk, vooral in TV-feuilletons, waarvan ik me de jeugdreeks "Thierry, la Fronde" herinner.
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
20 juli 2015, 23:08 uur
beavis schreef:
Heeft ooit wel in mijn top100 gestaan, momenteel in mijn top350 op nummer 135
kan het simpelweg eens zijn met deze bondige review dus 🙂
Met 149 5* dus zelfs voor enkele 5* films geplaatst 🙂. Ik heb me ook niet altijd aan de cijfers gehouden hoor, oude en nieuwe stemmen kan je bovendien toch niet altijd op een lijn trekken.
beavis
-
- 6606 berichten
- 14246 stemmen
20 juli 2015, 23:11 uur
5 en 4,5 ligt soms heel dicht bij elkaar in de nuance, en dit is gewoon zo'n film die je na het zien gelijk iets enthousiasts doet roepen, met wat uitroeptekens erbij, en zo'n gevoel vergeet je niet zo snel 😉
maar misschien net 'te klein' voor een volle 5....
Flavio
-
- 4683 berichten
- 4981 stemmen
25 juli 2017, 22:45 uur
Door de kleurenpracht, de mooie muziek en de fotogenieke hoofdpersonen lijkt Le Bonheur de kijker op het verkeerde been te willen zetten. Want het is een nogal cynisch portret van een zo op het oog leuk modelgezin, waarbij de vrouw zonder al te veel problemen vervangen wordt door een iets fraaier exemplaar waarna het leven gewoon weer doorgaat. Waar Mozart's adagio & fugue in c mineur in de beginscene vrolijk en hoopvol stemt, klinkt het in de prachtige, ietwat sinistere eindscene dreigend en donker. Indrukwekkend gebruik van muziek en kleur.
Dievegge
-
- 3073 berichten
- 7937 stemmen
9 februari 2019, 08:35 uur
In een radiobericht op de achtergrond wordt gesuggereerd dat het geluk ligt in een onderwerping aan de natuur. Dit is de filosofie van Rousseau: een terugkeer naar de natuur, omdat het moderne leven te jachtig en kunstmatig is. François wil ontsnappen aan de burgerlijke moraal. Hij gelooft dat hij een relatie met twee vrowen kan onderhouden zonder dat dat tot problemen leidt. Je merkt echter algauw dat de passie vooral in de overspelige relatie zit en dat z'n huwelijk eronder zal lijden. Wanneer z'n vrouw verdrinkt, blijft het een open vraag of dat zelfmoord was of een ongeluk. In een flits zien we haar naar een tak grijpen, maar dat gebeurt wellicht slechts in de verbeelding van François, die zich het gebeurde achteraf voor probeert te stellen. Als kind van de jaren '60 gelooft hij in de vrije liefde, maar eigenlijk is hij door en door egoïstisch en verwacht hij dat de vrouwen zich naar zijn wil schikken.
Een opvallend stijlelement zijn de felle, contrasterende kleuren, soms met lichtflitsen, die gerestaureerd zijn. De scènes in de stad hebben een snellere montage met soms bruuske overgangen, speciale invalshoeken en close-ups van onvolledige gezichten. De natuurscènes ademen rust uit, geholpen door de muziek van Mozart.
T.O.
-
- 2314 berichten
- 2613 stemmen
22 mei 2019, 00:08 uur
Zowel in beeld als in inhoud een film die nèt vooruitloopt op de hippie experimenten en vrije moraal van de Soixante-Huitards.
Varda toont hier François, een hoofdpersoon die als een vrijbuiter de vrije liefde bedrijft en propageert, maar blind is voor zijn egoïsme en de ontwrichting die deze veroorzaakt. Deed me ergens wel denken aan enkele scènes uit Together van Moodysson, een film die met terugwerkende kracht afrekende met een levensstijl die ten tijde van Le Bonheur eigenlijk nog echt op gang moest komen.
Overigens ben ik verbaasd dat slechts een enkeling hierboven de zogenoemde zelfmoord nuanceert, volgens mij blijft de doodsoorzaak toch behoorlijk in het midden. De manier waarop de hoofdpersoon vervolgens naar deze gebeurtenis kijkt en daar mee omgaat... hoe dan ook stof tot nadenken.
Natuurlijk was de toxic masculine man in mij ook wel erg jaloers op het fijne leven dat François een tijdlang lijkt te hebben met zijn twee mooie vrouwen. Wellicht speelt de film ook daar wel een beetje mee.
Mooi gebruik van muziek door de gehele film heen ook!
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
21 januari 2021, 09:29 uur
Mooie kleurtjes, aantrekkelijke dames, leuke kindjes en dat allemaal op muziek van Mozart en dat zo'n 65 minuten lang totdat.... de gelukkig getrouwde timmerman zijn lieve vrouw opbiechtte dat hij nog een lieve vrouw gevonden had waar hij verliefd op was. Geen probleem leek onze lieve Therèse te zeggen maar de reactie daarna van dezelfde lieve Therèse en hetgeen wat daarop volgde was zo ongeloofwaardig dat vanaf dat moment de film voor mij als een nachtkaars uitging.
3,0*
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30753 berichten
- 5330 stemmen
27 april 2021, 10:31 uur
Op zich heeft de film niet zo veel te vertellen, maar toch is het fascinerend om te zien. Heerlijk kleurengebruik en filmtechnieken van de Nouvelle Vague. Het geeft veel energie aan de film. Een film die ook niet te lang duurt met haar 79 minuten. Een film over geluk dat blijkbaar voor iedereen anders is. En bij de ene al wat meer zichtbaar dan de andere. Wie de film gezien heeft, kent de schokkende scène die vanuit het niets komt. Ook hier is de manier waarop het zomaar komt binnenvallen een manier van Varda om het extra te laten overkomen bij de kijker.
De filosoof
-
- 2206 berichten
- 1500 stemmen
4 september 2021, 13:31 uur
Wat de film goed doet zijn de kleuren: je ziet dat elk frame als een soort schilderij is opgezet met een prachtig kleurenspel. Die kleuren zijn steevast warm, fel en zomers waardoor de film aldoor als een zomerse vakantiedag voelt, hetgeen ook past bij het verhaal dat het idyllische leven van een gelukkig gezinnetje op het platteland in de zomer toont (behalve het einde dat even bewust in herfstkleuren verdrinkt). Verder is de film echter net zo slaapverwekkend als een luie zomerse dag: van de Nouvelle Vague ken ik inmiddels het werk van Godard goed en ook deze film van Varda van diezelfde Franse filmbeweging zou experimenteel zijn maar dat heb ik niet echt kunnen ontdekken. Af en toe is er even een snelle afwisseling van kleuren, beelden of van scherp/onscherp maar ontregelend is dat nergens. Het verhaal is ook goed te volgen en er worden geen filosofische onderwerpen aangesneden of het moet het cliché zijn dat je in de liefde net als met eten niet elke dag hetzelfde moet nemen en dat het geluk dat verschillende geliefden geven een optelsom is (al staat daar tegenover dat als je iets lekker vindt je het elke dag wil eten). Wat dat betreft past de film goed in die tijd waar men zich bevrijdde van autoriteit en conventies en bewust ging experimenteren met vrije liefde. Het laatste half uur kent iets meer drama en is daarom iets boeiender maar al met al weet de film een gevoel van zorgeloosheid en geluk te behouden die bijna niet meer denkbaar is in onze tijd.
Aldus is de film in zeer fraaie, zomerse kleuren geschoten en een fijn tijdsdocument maar het verhaal heeft – letterlijk en figuurlijk – weinig om het lijf.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
9 september 2021, 22:37 uur
Een gelukkig huwelijk, dotjes van kinderen, picknicken in het park, nog een liefje erbij: het kan niet op, le Bonheur, en Varda smeert het met een zekere terloopsheid, maar evengoed duimendik met veel bloemen en vrolijke kleuren over het scherm. Zodat het toch weer iets heel nadrukkelijks krijgt.
Godard kwam in 1964 met Une Femme Mariée, en Varda lijkt een beetje aan die film, die tot Godards beste werken behoort, te refereren, met de gefragmenteerde shots van afwisselend de vrouw en de geliefde van Francois, en de borden en opschriften als 'temptation', 'assurance', en 'confiance' die met enige regelmaat in beeld verschijnen en die kennelijk verwijzen naar de handelingen, dan wel de mentale gesteldheid van de protagonisten.
De dramatische wending lijkt een ommekeer in te luiden, maar het ziet er naar uit dat het niet meer is dan een rimpeling in het gezinsgeluk. Dat lijkt althans de fraaie eindsequentie te suggereren. Het geeft le Bonheur een merkwaardige, ietwat bittere bijsmaak.
Basto
-
- 10923 berichten
- 7101 stemmen
11 juli 2022, 21:50 uur
Mijn vierde Varda en wederom ben ik onder de indruk. Ook deze is weer sterk. Tien of 20 jaar geleden waren haar films mogelijk minder aam nik besteed, maar nu ben ik dol op haar levendige personages en frivole regie.
Had eind vorig jaar blind de blu ray box van Curzon met 8 van haar films aangeschaft. Morgen toch maar doorpakken naar de zeer complete Criterion set. Die is tenslotte in de aanbieding deze maand.
Ook deze 4*
Fisico (moderator films)
-
- 9667 berichten
- 5253 stemmen
15 juni 2023, 12:37 uur
Mijn beste Varda tot nu toe. Wat een geweldig leuke film! Enorm kleurrijk met al die bloemenpracht en de olijke kleedjes van Thérèse. Een echte zomerfilm en eigenlijk ook wel een film om vrolijk van te worden. Varda slaagt erin om elk shot iets extra's te geven. Iets nostalgisch, dromerig, onschuldig en vrolijk. Het schilderachtige decor, sterk ondersteund ook door wat opgewekte klassieke muziek doen je wanen in la douce France. Het opperste gezinsgeluk wordt visueel perfect uitgebeeld.
En toch wil François meer en zoekt hij het vleselijke genot ook elders. En hij vindt het goed dat zijn lusten ook maximaal worden bevredigd. Hij zegt het zonder schroom, met een haast logische uiteenzetting dat je bijna zou denken, alé wat voor een bekrompen geest ben ik?
Nu, geen confrontatie met al dit overspel. Zo zit Varda niet elkaar denk ik. En toch moest ik even fronsen hoe het harmonieuze gezinsgeluk gewoon wordt verder gezet na de dood van Thérèse. Alsof je een paar kapotte schoenen inruilt voor andere. De één voor de ander, en het leven gaat door. Idyllisch, maar tegelijk hoogst vreemd. In al mijn ruimdenkendheid is het moeilijk een concreet oordeel te vellen over François. Was het leven maar zo simpel ...
Sergio Leone
-
- 4218 berichten
- 2907 stemmen
8 november 2024, 08:55 uur
Leuk.
Warme en kleurrijke film die eigenlijk lange tijd nergens echt over gaat. Manlief is vrolijk verliefd op een andere vrouw en pist naast de pot alsof het een lieve lust is. Het wordt vrolijk gebracht, dat dubbelleven, alsof het een lieflijk uitje is. Het cynisme dat daar in schuilt werkt prima.
Echt grappig of zo is de film dan wel niet, ik vroeg me een beetje af wat men nu eigenlijk wilde tonen. Maar dat wordt het laatste kwartier erg duidelijk met de bedrogen vrouw die daar toch iets zwaarder aan tilt dan gedacht en, aansluitend de montage met hernieuwd gezinsgeluk. Allemaal nog steeds kleurrijk, zomers en lieflijk gebracht, maar het zwart komische druipt ervan af. Tof.
Visueel ook schitterend gebracht. Zelfs nu nog oogt Le Bonheur behoorlijk modern. Tof tempo, leuk gemonteerd, een paar toffe, kleurrijke shots waar latere filmmakers als Wes Anderson overduidelijk inspiratie uit geput hebben. Zeker een aanrader en dan te bedenken dat ik nog nooit van Agnès Varda had gehoord.
3,5
Vorige1Volgende